dinsdag 10 mei 2011

Maandag 9 mei: van O'Neill, OK naar Valentine, NE, (267 mi / 427 km)

Vandaag staan we niet al te vroeg op en om 10:00 uur is de briefing voor de Super8. Het plan is om noordelijker te rijden, omdat daar een potentiele ''slight risk area'' is.
Na een ontbijt in de Peppermill koersen we richting South Dakota, een staat waar Roelof en ik nog niet zijn geweest. Dit betekent ook dat we de vierde staat in twee dagen aan doen! Omdat de meesten van de groep er ook niet zijn geweest, maken we een photo stop en het staatsgrensbord wordt door paparazzi op de chip gezet. Het weersbeeld is vrijwel onbewolkt met enkele Cumuli.
Na een pit(pis)stop en update van de 'Severe Weather Box' besluit Charles dat we richting York, SD rijden. We rijden inmiddels door het eindeloze, zeer lege en licht glooiende landschap van South Dakota; een fraai gezicht! Gelukkig weet driver Mike rockzender 'The Eagle' en daarna 'The Hawk te vinden', want de country en gospel muziek gaat na drie uur op ons zenuwen werken ;-)
In York wordt het plan ge-update en rijden we iets oostelijker naar Murdo, SD. Dat dit slaapdorpje een bekend chasers-verzamelpunt is, wordt wel duidelijk als we het team van Tim Samaras zien staan. Ook teams als 'The Meso' (Italiaans), de bus van Jim Leonard en veel individuele chasers staan op het tankstationterrein in afwachting. Als we naar de rand van het terrein lopen zien we een bekend donkerrood apparaat op wielen staan: The Dominator! Het team van Reed Timmer is druk aan het bellen (driver Joel) en er wordt een timelapse serie gemaakt van inkomende wolken.
Bij de tankstationwinkel staat inmiddels de Cloud9 groep bij mr. Reed Timmer himself en na een kort praatje (volgens hem is hij 50% Dutch), gaan we natuurlijk even op de foto met deze 'Severe Weather Chaser'.
Na twee uur wachten gebeurt er eigenlijk niets qua opbouw van de atmosfeer (de stevige wind wordt zelfs koeler en droger) en de eerst nog opbollende Cumuli lossen eerder op dan dat er actie komt. Ook Jim Leonard is niet echt hoopvol. Er blijken wel enkele cellen bij Wyoming te ontstaan, maar dit is te ver weg voor ons.
Om 18:30 uur besluit Charles dat we helaas moeten afdruipen en we weer zuidelijk gaan rijden 'for dinner and the Super8'. Na een typisch Amerikaans steakhouse, checken we om 21:45 uur in. Maar de cellen in het oosten zijn inmiddels uitgegroet tot kleine supercellen en de kolosale aambeelden prijken op de horizon, helaas ruim 200 km ver en dus 'out of reach'.
Roelof en ik besluiten tegen elven toch nog even buiten te gaan kijken en we zien een ontladingsspel onder de wolk. Snel de camera met 100 tot 300 mm tele op statief en vanaf een 5 meter hoge gravelberg schieten we wat opnamen van 10 seconden. Bert pakt zijn groothoek en kan een nog deel van de wolk erop krijgen. Toch nog een aardige afsluiter van de toch wel iets teleurstellende chase-dag...

Dagelijks klusje: ruiten schoonmaken voor de foto's!

De ochtendbriefing door George.

State number four...

Het glooiende landschap van SD.

Het donkerrode gevaarte: de Dominator1!

Reed Timmer met Roelof op de foto...

en met Bert, een hele eer... voor Reed ;-))

TORNADO!

De lachende Reed in zijn Dominator. 

De lange reis terug naar Nebraska.

De verre supercell op de westelijke horizon.

De cell komt dichterbij (17 mm opname van Bert).

Mooie ontlading met de 300 mm van Roelof.

1 opmerking:

  1. hey guys, wat een gave trip zeg. Ben jaloers!! Leuk om te volgen hoe jullie storm chase verloopt. Ik ga over een paar uurtjes het vliegtuig in om Rush te chasen ;-)
    Veel plezier he in de Verenigde Staten van de United States!!!!!!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen