maandag 9 mei 2011

Zondag 8 mei: Van Norman, OK naar ONeill, NE

Geschatte afstand circa 915 km.

Zoals de dag ervoor al verwacht, gaan we vandaag een flink stuk rijden. De enige activiteit voor de komende dagen wordt verwacht in Nebraska/South-Dakota en dat betekend kilometers maken.
Om 06:00 uur al uit de veren en om 07:00 uur verzamelen bij de bussen. Eerst werd de inwendige ochtendmens nog gevuld met een Amerikaans ontbijt bij de drie maanden geleden geopende buurtent Jimmy's Eggs en daarna inpakken en wegwezen.
We besloten om in de bus bij Mike te stappen omdat deze bus geen geblindeerde ramen heeft en fotografie iets makkelijker gaat.
Om 08:00 uur rijden we Norman uit op weg naar de grens met Kansas. Het is strakblauw en al snel 25 graden. Na een paar uur wordt de staatsgrens met het blauwe bord gepasseerd en doen we een eerste sanitaire McDonald's stop.
Met een lege blaas en volle maag kachelen we over de I81 Noord richting het meer heuvelachtige Nebraska. Ondertussen worden we door Charles en George via de CB goed op de hoogte gehouden van eventuele ontwikkelingen op weergebied. Dit contact is wel verbeterd t.o.v. 2009, toen we vrij weinig te horen kregen. In onze bus is er nog wel een internet Wifi-contactprobleem met de hoofdbus, maar daar wordt aan gewerkt. Wat zeer goed (te goed?) werkt is de radio met de onvermijdelijke countrymuziek. Gelukkig weet Mike ook plaatselijke rockstations te vinden en kan iedereen de oordopjes weet in de tas stoppen ;-) 
Als na vele uren ook het Nebraskabord wordt gepasseerd (en door een paparazzi-geklik op de foto wordt gezet), komen we aardig in het ''target-area''. Maar meer dan een paar stapelwolkjes is er niets te zien. Toch zitten we goed, want ondanks een te laag dauwpunt verwachten we dat de CAPE (warmtelaag die voorkomt dat de aanwezige wolken kunnen doorschieten en dus buien kunnen vormen) in dit gebied kan breken.
Bij een Kum&Go tankstation in ruim 30 graden C wachten we een uur op de mogelijk gunstige ontwikkelingen, maar er gebeurt niets. Er rijdt een opvallende tourvan binnen met tornadogoeroe Jim Leonard en zijn tourgasten. Ook een bekende Australier Dan komt met zijn chase-vehicle het terrein op. We rijden door naar York en besluiten iets te gaan eten. Het is inmiddels al 18:30 uur als die Dan ons op een opbollende aambeeld wijst en we besluiten om erheen te rijden. Helaas is de buienwolk al aan het afbrokkelen als we aankomen en wat overbleef is een afgekoppelde ijskap met totaal geen activiteit mee. Vanuit de bus maken we wel wat foto's, maar al snel kiezen we voor overvolle Pizza Hut met en medium Super Supreme op ons bord. Bij het afrekenen komt er nog een chasersgroep binnen: het is Tim Samaras met zijn kornuiten! We stappen daarna snel de busjes in om na 45 seconden aan te komen bij de Super8. Even inchecken en om 22:00 uur liggen we te knorren.
Morgen om 11:00 uur is het weer verzameltijde bij de busjes en er wordt wederom op onze plek activiteit verwacht. Misschien naar South-Dakota????

''The long and endless road''... op weg naar Kansas.

Staat nummer twee wordt genoteerd...

En staat nummer drie wordt genoteerd...

De tourvan van Jim Leonard.

Geduldig wachten op de vorming van aambeeldwolken.

De enige Cumulo Nimbus is helaas niet actief genoeg.

Vanuit de bus: de voet brokkelt al af.

Het restant wordt ge-fisheyed door Bert.

Tim Samaras (2e van rechts) en zijn crew (Discovery).

Een van de chase vehicles van Tim bij de Pizza Hut.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten